سیاه دانه (Nigella sativa) گیاهی است یکساله با ساقه های ایستاده به ارتفاع ۶۰ تا ۷۰ سانتیمتر با گل هایی به رنگ سفید و بنفش، که حاوی دانه های سیاهی است و طعمی تلخ دارد و به عنوان ادویه در مواد غذایی به خصوص ترشیجات استفاده می شود.
این گیاه از مهمترین و ارزشمندترین گیاهان دارویی بوده که علاوه بر آنکه بصورت خودرو در برخی مناطق یافت می شود به سبب کاربرد فراوان در صنایع داروسازی، در نقاط مختلف کشور به میزان فراوان کشت می شود اما عوامل محدود کننده محیطی می تواند تاثیر نامطلوبی بر رشد و تولید آن داشته باشد.
گیاه دارویی سیاه دانه در مقایسه با سایر گیاهان دارویی از جمله رازیانه و گیاهان زراعی مانند گندم تحمل کمتری نسبت به شوری دارد.
این گیاه دارویی از قدیم‌الایام تا امروزه به شکل‌های گوناگون ازجمله عصاره، روغن، دانه و…» به عنوان نوعی داروی گیاهی برای کمک به درمان برخی بیماری‌ها در طب سنتی کاربرد داشته و دارد.
نام های دیگر سیاه دانه، سیاه تخمه، سرنیچ سیاه، سنوخ سیاه، کمون اسود، شونیز، شونوز و کمون هندی است.
شرایط کشت سیاه دانه:
- سیاه دانه گیاهی علفی و یکساله است.
- تکثیر گیاه از طریق بذر انجام میشود.
- تاریخ کاشت از اصلی ترین فاکتورها در تعیین عملکرد سیاه دانه میباشد، لذا در منطقه درگز اواخر بهمن ماه بهترین زمان کاشت میباشد.
- جهت کاشت سیاه دانه؛ بعد از انجام عملیات شخم و تسطیح زمین توسط دیسک، کشت بصورت مکانیزه با ردیفکار ریزدانه کار با فواصل ۳۰ سانتیمتر صورت میگیرد.
- مقدار بذر مصرفی در صورت کشت با ریزدانه کار ۳ الی ۴ کیلوگرم در هکتار و در صورت کشت دستی ۱۱ تا ۱۵ کیلوگرم در هکتار خواهد بود.
- فواصل آبیاری بسته به شرایط آب و هوایی هر دو الی سه هفته مناسب است.
- جهت کاهش تراکم علف های هرز میتوان از علف کش پیش رویشی ترفلان استفاده کرد.
- این گیاه در مناطقی با میانگین بارندگی سالیانه ۴۰۰ تا ۷۰۰ میلیمتر بصورت دیم هم کشت میشود.
- با زرد شدن کپسول های حاوی بذر باید اقدام به برداشت محصول نمود.
- عملکرد محصول بین ۶۰۰ تا ۱۱۰۰ کیلوگرم در هکتار تخمین زده شده است.
http://instagram.com/sabzgohar
Http://www.sabzgohar.com
t.me/sabzgoharabivard
درباره این سایت